مشاعره با بزرگان

حافظ:
اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را
به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را
صائب تبریزی:
اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را
به خال هندویش بخشم سر و دست و تن و پا را
هر آنکس چیز می بخشد، ز مال خویش می بخشد
نه چون حافظ که می بخشد، سمرقند و بخارا را
شهریار:
اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را
به خال هندویش بخشم تمام روح و اجزا را
هر آنکس چیز می بخشد، به سان مرد می بخشد
نه چون صائب که می بخشد سر و دست و تن و پا را
سر و دست و تن و پا را به خاک گور می بخشند
نه بر آن ترک شیرازی که برده جمله دل ها را
من:
اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را
به خال هندویش بخشم خود و دنیا و عقبی را
اگر ارزد، که می ارزد، همه هستی فدای او
چو حافظ من نمی بخشم سمرقند و بخارا را
نه چونان صائب تبریز یا آن شهریار عشق
نه از دنیا، که می بخشم همه پنهان و پیدا را
به سان همت و صیاد، همچون باکری ها من
یقینا دست خواهم یافت حل این معما را