بر سقف آسمان

بر سقف آسمان که نوشتن مجاز بود

آن شب به یادگار نوشتم نوشته ­ای

کای یار مهربان به تو امید بسته­ام

چون گرد راه، سر به قدوم فرشته­ ای

مستُر مرا ز پای به وقت حضور دوست

بگذار  بار بگیرد نهالی که کشته­ ای

گفتم که خاک بلکه من از خاک کمترم

یا چون فرشته­ ای که از آن بر گذشته­ ای