روز می

این دل که گاه مستی

در روز می پرستی

با عشق زنده باشد

پروانه سان بگردد

بر گرد جان بگردد

روح دمنده باشد

تا اوج آسمان ها

بیرون ز حد جان ها

جان پرنده باشد

لیکن چو هوشیار است

آن گه که عقل دار است

گرگی درنده باشد

خوش رنگ و خوش خط و خال

بر روی گنجی از مال

ماری خزنده باشد

بر سفره های رنگین

با حرص و آز دیرین

دامی چرنده باشد

ای مهربان تر از من

بر این دل و بر این تن

هر چند بنده باشد

از جام عشق و مستی

نوشان مرا به دستی

تا عشق زنده باشد